Swing Wespelaar |
organisation: Swing
artist: The Music Maker Foundation Blues Revue (US) |
© Rootsville 2016 |
|
Yep, bij het naar buiten kijken deze morgen zag het er echt niet goed uit maar gelukkig liet de ‘buienradar’ weten dat het wel zou opklaren in de namiddag al zal een enkele bui nog tot de mogelijkheden gaan behoren. Dus toch met goede hoop richting ‘Bluesdorp Wespelaar’ voor de allerlaatste dag van dit 3-daagse bluesfest. Na twee dagen kunnen we vast stellen dat er nog niet één dipje is waargenomen tijdens het festival of het moest zijn van een beetje teveel ‘Primus’. Vrijdag topdag, zaterdag topdag en zondag….??? and no fee charged! Een goed festival moet genoeg variatie bieden dat er voor iedere meug wel iets is want verandering van spijs doet eten. Tijdens de soundcheck van Meena Cryle kwamen er wel opeens dreigende wolken opzetten en het werd dus alle tafel en stoelen naar binnen ;-). Deze ‘Swing Wespelaar’ heeft meer dan ‘good mojo‘ want net voor aanvang van het concert liet ‘Lora’ terug enkele stralen opmerken en bekeken we het allemaal terug langs de sunny side. Nog maar pas gezien op Blues Peer maar dat stoort niet want de soulvolle stem van deze Oostenrijkse wordt ne nooit moe. Ook nog steeds aan haar zijde gitarist Chris Fillmore met zijn band. Ze opent hier vandaag met enkele nummers die ook op Lou An Barton Met soul-bluesjes als ‘A Change Is Gonna Come’ en ‘Etta’s ‘I’d rather Go Blind’ pakt deze Meena hier iedereen gewoon zonder moeite in. Ook werk uit haar nieuwste album krijgen we te horen en ‘Tell Me’ is al een even harde plakker als ‘Try Me’ op één van haar vorige albums. Al twee sterke concerten dus mogen we niet klagen ook niet wanneer de hemelsluizen op het einde van haar optreden hier volledig open gaan. Dat het regent tijdens de change-overs wordt niet dadelijk als een tegenslag ervaren als het maar opdroogt tegen dat de ‘Noren’ komen aanzetten. ‘Good Mojo’ zei ik al en het zal weel heel goeie zijn want voor aanvang van de volgende artiest is het alweer droog en zo zou het blijven voor de rest van de dag. Eric ‘Slim’ Zahl en zijn South-West Swingers heen dit jaar de begeerde ‘Europese Blues Challenge’ op zak kunnen steken en dit heeft hen uiteraard geen windeieren gelegd. De hoofdingrediënten van hun set bestaat uit West Coast Swing met de nodige portie rock ’n roll. De Wanneer boogieman Undem een portie boogie woogie uit zijn klavier weet te toveren word dit de aanzet van een waanzinnig einde van het optreden. Een lang uitgesponnen van Chuck Berry’s zijn ‘Never Can Tell’ is het resultaat en het is niet van Perrier c’est fou, nee het is Eric ‘Slim’ Zahl. Het kan niemand deren dat ze nog een mooie en intense lokroep doen voor regen maar zoals de tekst het zegt, this is for tomorrow. Super concert en aan de merchandising stand hangt al vlug het bordje ‘Sold Out’. Next…Nora Jean Bruso was voor mij een onbeschreven blad., dus werd het even afwachten. Deze ‘mama’ laat zich begeleiden door de Italiaanse band van Luca Giordano en wanneer ze aanzet met ‘I Am The Blues’ kunnen we dit alleen maar beamen. Sterke vocale kwaliteiten heeft deze Nora Jean Bruso en met nummers als ‘I Got a Mind to Ramble’ en ‘Goin’ Back To Mississippi’ krijgt ook deze dame iedereen aan haar kant. Wanneer ze nog de bluesballad 'At Last' uit haar longen haalt komt Etta's geest hier neerdalen onder het licht van de Sint-Luaca kerk. Meer dan een aangename verrassing deze Nora Jean Bruso, een mix van soul en blues oftewel Wat we van ‘The Music Maker Foundation Blues Revue’ mochten verwachten was voor iedereen hier een groot vraagteken. Backstage waren we ze al tegen gekomen en stelden we ons de vraag of deze ‘gasten’ het podium nog wel zouden gaan halen. De drie ‘youngsters’ van de band tellen tussen de 62 en 77 lentes en krijgen zo ieder voor zich een begeleider mee. Het oudste lid van deze Music Maker Family werd 91. Het nobele van deze ‘Music Maker Foundation’ bestaat er in om in eerste instantie de oudere generatie nog het plezier te gunnen om ondanks hun gezegende leeftijd nog te kunnen optreden. Uiteraard zijn er ook enkele jongere collega’s van de partij en dat is in eerste instantie de ritme sectie met als Verder bestaat deze ‘Blues Revue’ uit vaste gitarist Albert White. Deze Albert White is 67 en speelde tijdens de late fifties bij ‘Piano Red’ en ‘Dr. Feelgood’. Hij speelde ook aan de zijde van Ray Charles, The Tams en Joe Tex en met deze indrukwekkende staat van dienst werd hij in 2000 lid van deze ‘Music Maker Family’. Joe Burton AKA ‘Lil’ Joe from Chicago is diegene die alles aan elkaar weet te praten en laat meer dan duidelijk ok zijn trombone spreken. Met hun funky opener staat meteen het plein op stelten en wisten we toen al dat dit een memorabel einde zou gaan worden. Soul en Funk in de spirit of James Brown en meer moet je niet hebben om een feestje te starten en zo werd het plein voor het podium een grote dansvloer. Robert Lee Coleman was de eerste die zich van zijn zitje moest Vanaf 'note one' vergat deze Robert Lee Coleman zijn ouderdom en menige youngsters kunnen niet aan datgene tippen dat we toen te zien en te horen kregen. Krachtige blues en rock 'n roll met ook nog een beetje funk met Johnny 'Guitar' Watson zijn 'Real Mother For Ya'. Zelfs een bescheiden 'duck walk' behoorde nog tot de mogenlijkheden. Wa was da!!! Na een paar nummers is het woord aan één van zijn 'copains' in de persoon van Alabama Slim. Deze blues-veteraan werd geboren als Milton Frazer in 1939 in het plaatsje Vance in Met hem gaan we richting boogie zoals we deze kennen van JLH. Gezeten op een barkruk brengt hij nummers als ‘Boogie Blues’ en Someday Baby’. Minder krachtig dan bij Robert Lee Coleman maar zeker en vast best te smaken. Twee ‘oldies’ en al twee zeer verschillende stijlen en zo krijgen we genoeg variatie in én en hetzelfde optreden. Nog één verrassing te gaan en daar zorgt Robert Finley dan voor. Robert Finley is de jongste van de bende en bij hem werd recent een glaucoom vastgesteld waarbij hij het slechte nieuws Voor de apotheose van de avond moesten we nog een tijdje wachten want Robert Lee coleman was even zoek. Dan maar een funky intermezzo tot hij zich terug kwam aanmelden en zo kregen we nog 'Shake Rattle & Roll' en een krachtige 'The Blues is Alright'.Als die van de 'Music Maker Foundation Blues Revue' dachten dat ze het voor bekeken konden houden waren ze fout. Dit feestje kon zo niet eindigen en dus konden de heren niet onderuit en een bisser werd het gevolg. Met 'Rock Me Baby' was het dan eindelijk gedaan en hebben we weer een prachtige driedaagse kunnen beleven. Swing Wespelaar heeft met hun slogan 'BLUES FOR THE PEOPLE' alle verwachtingen weer meer dan ingevuld en zo kunnen we al hongerig beginnen uitkijken naar hun verjaardags editie van 2017. Respect voor dit nog steeds gratis driedaagse feest voor de bluesliefhebber en Filip denk aub aan de gospelmis ;-) Les Generals Jack Meena Cryle Eric 'Slim' Zahl The Music Maker Foundation Blues Revue Robert Lee Coleman Alabama Slim Robert Finley Lil' Joe from Chicago
en er was ook fun... nog steeds die blues-spotter even rust voor het andere werk het grote werk! de opperduvel en het einde... maar bovenal een dikke merçi
more pics on |
Die van ‘Swing’ openen vandaag met iets totaal anders en dat zijn onze ‘Les Generals Jack’. Het origineel concept bestond eerst uit het trio Toon Derison (drums & vocals) en de twee guitarslingers Marc Bodart en Bart Ievens die beiden ook nog de zang perfect weten te verdelen. Sinds een paar jaren hebben deze generaals een iets extra toegevoegd aan de band met Kristof aan de ‘tam tam’ zoals ze het zelf weten te plaatsen. Een extra die dan ook wel een meerwaarde geeft aan het geheel. Iets aparts de muziek van deze 'Les Generals Jack' maar des te aanstekelijker met een mix van blues, ska en andere beats. Nummers als 'Acajou' naar de gelijknamige CD en ''Donkey' worden veelal vergezeld van een pittig detail. Deze 'Jacks' brengen vooral ook zeer dansbare muziek en zelfs aan de boogie is gedacht met een heerlijk Bo Diddley rifje in 'Boogie Bang Bang'. Voortreffelijke opener en gelukkig blijft het droog....not nu toch.
haar repertoire staan en zo kunnen we genieten van ‘You Can Have My Husband But Don’t Mess With My Man’ en ‘Ti-Na-Ni-Na-Nu’ en om de vergelijking met Lou An Barton te doorstaan zullen we ook maar denken dat SRV op het podium staat.
jump blues waar iedereen vrolijk van kan worden en dat gebeurt hier dan ook. De aanstekelijkheid en enthousiasme van deze Eric ‘Slim’ Zahl slaat ook onmiddellijk over op het publiek en wanneer hij samen met zijn gitaar zich ook nog onder de menigte weet te mengen kan de fun hier niet meer stuk.
Koko Taylor en Betty Wright. Van de mooie ballad 'Stayin' Alive' tot aan 'Norma Jean' van de king of pop welk ze nog een extra rap meegaf, het was top!
drummer Ardie Dean die dus de ganse rit aan boord zullen blijven. Eén voor één worden de heren van blusmannen pure sang het podium op gebracht en krijgen ze aan de zijkant van het podium alle drie een stoel te beschikking…. Een zitje en op tijd en stond een biertje, ja die zijn zeker uit het juiste blues-hout gesneden.
hijsen en begaf zich een beetje strompelend naar zijn gitaar en plaats op de bandstand. Deze Robert lee werd geboren in 1945 en groeide op met rhythm ’n blues en rock ’n roll. Eerst speelde hij met iedereen die hem vroeg. In 1964 werd hij aangezocht door Percy Sledge en toerde met deze soullegende tot 1969. Een jaartje later ging hij bij James Brown spelen tot in 1972. Later speelde hij nog bij Big Mike & The Booty Papas.
Alabama. Later verhuisde hij richting New Orleans en werd lid van deze familie in 2004. Voor de foundation nam hij 2 albums op, ’Blue & Lonesome’ en ‘The Mighty Flood’. Deze laatste met als doel de ellende te steunen die was ontstaan door Katrina. Deze Alabama Slim is ook de neef van wijlen Freddie King waarmee hij ook enkele nummers wist op te nemen.
kreeg dat zicht opmerkelijk achteruit zal gaan en tenslotte blind zal worden. Dus ook voor hem worden deze optredens met de ‘Blues Revue’ een zegen in slechte dagen. Deze Robert Finley bracht nog maar pas een album op de markt met als titel ‘Age Don’t Mean a Thing’ en daar zij wij het volmondig mee eens. Nieuw album dus mag de titeltrack hier vanavond niet ontbreken en ook zijn deel van het concert mag worden ondergebracht als ‘High Energy Blues’.
